|
|
 |
|
BEREKET VERSİN
acı olan bu aşkın bitmesi değildi.
göz yaşlarının ardın sıra ayak izlerine düşmesiydi
sen yalnızlığı perde gibi çekerken ömrüme
gidiş yollarının gelen trafiğini hiç düşünmedin
hangi aşkın sancısı bir ömür sürmüş
seni unuttum…üzgünüm
yıldızların şavkında az şekerli kederleniyorum
daldırmışım ayaklarımı ayın serin sularına
hiç umutlanma
bir parça seni düşünüyorsam namerdim
aklımın senle ilgili yanlarını ameliyat masasında bıraktım
yeni doğmuş bir kelebek kadar özgürüm
sek yaşıyorum hayatı bildiğin gibi değil
sevmek adına ne varsa yastık altında saklıyorum
her geçen gün değer kaybediyor
değersiz bir heykel gibi bakıyorsun yüzüme
düşüp kırılsan santim kadar üzülmem
yüzünden düşen arsız bakışın
aklımın barajlarını bulandırmaya yetiyorken
inzivaya çekiliyor ömrüm depreşen yaralarıyla
dün gece oldu her şey,yakamozla birlikteyken
seni unuttum…üzgünüm…
kucak dolusu ağlasam da takma kafana
bitirmek yiğitlikse
bereket versin bitirdik işte |
| |
|
Osman Coşkun
|
Tıklayın Şiir Dile Gelsin...
ama indir demeyi unutmayın...
http://www.antoloji.com/siir/multimedya/redir.asp?multi=61457
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
| |
|
|
