|
|
 |
.. Sessizliğim Yağma Sus
Sessizlik yağdı
Yapraklarını döken
Üşümüş çocuk duygularıma...
Sarıldık
O ağladı ben inledim
Sessizliğim yağma sus...
Martılar geldi
Yılların kahır rengini
Buğusunda saklayan pencereme...
Bakıştık
Onlar anlattı ben dinledim
Sessizliğim yağma sus...
Bir sandal vurdu
Kıyısında yakamoz gölgelerini
Sobeleyen sahile...
Gövdesi paramparça
O harap ben bitap
Sessizliğim yağma sus...
Nisan 2008
Mehtap Altan
Enkaz Bakışlı Çocuk
Gülüşüne gece sığınan çocuk
Saçlarını anacığın okşamalıydı
Ayaza kesmiş rüzgar değil
Yüreğini hüzün tırmalayan çocuk
Gözlerine şefkatle baban bakmalıydı
Şişelerin dibine sığınan bir sarhoş değil
Nefesinde zehiri ağırlayan çocuk
Ciğerlerine dolan çocukluğunun saf kokusu olmalıydı
Köprü altlarında büyüttüğün kimsesizlik değil
Gözlerinde umudu öldüren çocuk
Düşlerine mavinin sıcaklığı sığınmalıydı
Gölgelerin göbeğinde barınan griler değil
Minik avuçlarını aç çocuk
Önce benim sonra insanlığın utancını yolluyorum
Kocaman yüreğinden enkaz bakışlı gözlerinden özürdilerim
21.01.2008
Mehtap Altan
.. Yaralı Işığın Öfkesi….Açıl engin denizlere
Kulaçların dalgalarla sevişsin
Düşlerin yunuslarla yarışsın
Günışığı dedi ki:
Mavi derinliktedir yaşam
Ama...!
Girerse yüreğine bir kramp
Bil ki...!
Öfkenin pususunda bekleyen
Dik yamaçtadır ölüm...
Mehtap Altan |
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
| |
|
|
